фля́кі

‘трыбухі; страва’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. фля́кі
Р. фля́каў
Д. фля́кам
В. фля́кі
Т. фля́камі
М. фля́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фля́кі, -каў ед. нет, кул. рубе́ц м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фля́кі, ‑аў; адз. няма.

1. Кішкі, вантробы, трыбухі жывёлы.

2. Страва, прыгатаваная з кішак, рубца і пад. Тушаныя флякі.

[Польск. flaki ад ням. Fleck — кавалак чаго‑н.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фля́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фля́к фля́кі
Р. фля́ку фля́каў
Д. фля́ку фля́кам
В. фля́к фля́кі
Т. фля́кам фля́камі
М. фля́ку фля́ках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)