флю́сны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. флю́сны флю́сная флю́снае флю́сныя
Р. флю́снага флю́снай
флю́снае		 флю́снага флю́сных
Д. флю́снаму флю́снай флю́снаму флю́сным
В. флю́сны (неадуш.)
флю́снага (адуш.)		 флю́сную флю́снае флю́сныя (неадуш.)
флю́сных (адуш.)
Т. флю́сным флю́снай
флю́снаю		 флю́сным флю́снымі
М. флю́сным флю́снай флю́сным флю́сных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

флю́сны тех. флю́сный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

флю́сны ​1, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да флюсу ​1. Флюсная павязка.

флю́сны ​2, ‑ая, ‑ае.

Спец. Тое, што і флюсавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флюс¹, -у, мн. -ы, -аў, м.

Гнойнае запаленне дзясны або надкосніцы.

|| прым. флю́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

флюс², -у, мн. флюсы́, -о́ў, м. (спец.).

Матэрыял, які дадаюць да руды пры плаўцы, каб лягчэй аддзяліць метал ад пустой пароды.

|| прым. флю́савы, -ая, -ае і флю́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

флю́сный флю́сны; см. флюс​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)