‘рэчыва’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| флю́су | |
| флю́су | |
| флю́сам | |
| флю́се | 
Крыніцы:
	
		
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
‘рэчыва’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| флю́су | |
| флю́су | |
| флю́сам | |
| флю́се | 
Крыніцы:
	
		
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Гнойнае запаленне дзясны або надкосніцы.
|| 
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
‘нарыў’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| флю́сы | ||
| флю́су | флю́саў | |
| флю́су | флю́сам | |
| флю́сы | ||
| флю́сам | флю́самі | |
| флю́се | флю́сах | 
Крыніцы:
	
		
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Матэрыял, які дадаюць да руды пры плаўцы, каб лягчэй аддзяліць метал ад пустой пароды.
|| 
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
[Ням. Fluß.]
1. Рэчыва, якое дабаўляецца да руды пры плаўцы для аддзялення шлаку і шкодных прымесей ад металу.
2. Рэчыва, якое скарыстоўваецца пры луджэнні, зварцы для ачысткі паверхні металу ад вокіслаў.
3. Рэчыва, якім запаўняюць поры гліняных і фарфоравых вырабаў пры абпальванні для надання ім моцнасці.
[Ням. Fluß.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
флю́сный флю́сны; 
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
флю́совый флю́савы; 
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)