флата́тар

‘рэчыва’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. флата́тар
Р. флата́тару
Д. флата́тару
В. флата́тар
Т. флата́тарам
М. флата́тары

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

флата́тар

‘спецыяліст’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. флата́тар флата́тары
Р. флата́тара флата́тараў
Д. флата́тару флата́тарам
В. флата́тара флата́тараў
Т. флата́тарам флата́тарамі
М. флата́тару флата́тарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

флата́тар м., в разн. знач. флота́тор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

флата́тар, ‑а, м.

1. Спецыяліст па флатацыі.

2. Рэчыва, якое прымяняецца для рэгулявання працэсу флатацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флота́тор горн. флата́тар, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)