фла́нцавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
фла́нцавы |
фла́нцавая |
фла́нцавае |
фла́нцавыя |
| Р. |
фла́нцавага |
фла́нцавай
фла́нцавае |
фла́нцавага |
фла́нцавых |
| Д. |
фла́нцаваму |
фла́нцавай |
фла́нцаваму |
фла́нцавым |
| В. |
фла́нцавы (неадуш.)
фла́нцавага (адуш.) |
фла́нцавую |
фла́нцавае |
фла́нцавыя (неадуш.)
фла́нцавых (адуш.) |
| Т. |
фла́нцавым |
фла́нцавай
фла́нцаваю |
фла́нцавым |
фла́нцавымі |
| М. |
фла́нцавым |
фла́нцавай |
фла́нцавым |
фла́нцавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
фла́нцавы тех. фла́нцевый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фла́нцавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да фланца (у 1 знач.). Фланцавыя трубы. // Зроблены пры дапамозе фланцаў. Фланцавае злучэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фла́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м. (спец.).
Злучальная частка трубаправодаў, валоў і пад. ў выглядзе дыска з адтулінамі для балтоў.
|| прым. фла́нцавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
фла́нцевый техн. фла́нцавы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)