флама́ндзец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. флама́ндзец флама́ндцы
Р. флама́ндца флама́ндцаў
Д. флама́ндцу флама́ндцам
В. флама́ндца флама́ндцаў
Т. флама́ндцам флама́ндцамі
М. флама́ндцу флама́ндцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

флама́ндзец,

гл. фламандцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флама́ндец флама́ндзец, -дца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

флама́ндцы, ‑аў; адз. фламандзец, ‑дца, м.; фламандка, ‑і, ДМ ‑дцы; мн. фламандкі, ‑дак; ж.

Народ, які насяляе поўнач Бельгіі і частку французскай Фландрыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)