фе́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фе́т фе́ты
Р. фе́та фе́таў
Д. фе́ту фе́там
В. фе́та фе́таў
Т. фе́там фе́тамі
М. фе́це фе́тах

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фет, ‑а, М феце, м.

У старажытнай Грэцыі — батрак, прадстаўнік маламаёмнай і немаёмнай часткі свабоднага насельніцтва.

[Грэч. thētes.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эстафе́та, -ы, ДМ -фе́це, мн. -ы, -фе́т, ж.

1. Спаборніцтва спартыўных каманд на хуткасць (па бегу, плаванні і пад.), у якім адзін удзельнік на вызначаным участку змяняецца другім, перадаючы яму ўмоўны прадмет.

2. (уст.). Пошта, адпраўленая конным пасланцом.

Адправіць эстафетай.

3. Прадмет (падачка, пакет і пад.), які перадаецца на такім спаборніцтве.

Лыжная э.

|| прым. эстафе́тны, -ая, -ае (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)