Фе́лікс
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
Фе́лікс |
Фе́ліксы |
| Р. |
Фе́лікса |
Фе́ліксаў |
| Д. |
Фе́ліксу |
Фе́ліксам |
| В. |
Фе́лікса |
Фе́ліксаў |
| Т. |
Фе́ліксам |
Фе́ліксамі |
| М. |
Фе́ліксе |
Фе́ліксах |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
паклапата́ць, ‑пачу, ‑почаш, ‑поча; зак.
1. Прыкласці сілы, намаганні, каб зрабіць што‑н., дамагчыся чаго‑н. — Давай паклапочам перад паштова-дарожным начальствам, — пажартаваў Фелікс, — няхай пусцяць адзін-два дыліжансы і да Саўкі. Якімовіч.
2. Правесці некаторы час у клопатах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)