фе́льчар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Памочнік урача, асоба з сярэдняй медыцынскай адукацыяй.

|| ж. фе́льчарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. фе́льчарскі, -ая, -ае.

Фельчарскія курсы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фе́льчар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фе́льчар фе́льчары
Р. фе́льчара фе́льчараў
фельчаро́ў
Д. фе́льчару фе́льчарам
фельчара́м
В. фе́льчара фе́льчараў
фельчаро́ў
Т. фе́льчарам фе́льчарамі
фельчара́мі
М. фе́льчару фе́льчарах
фельчара́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фе́льчар м. фе́льдшер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фе́льчар, ‑а, м.

Медыцынскі работнік, які мае сярэднюю спецыяльную адукацыю. На ганак выйшаў амаль увесь персанал бальніцы. Урачы, фельчары і сёстры радасна сустракалі Марыю Васільеўну. «Беларусь». — Не забудзьце паклапаціцца аб нашых параненых, — сказаў атрадны фельчар. Машара.

[Ням. Feldscher.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фе́льдшер фе́льчар, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ветфе́льчар ’ветэрынарны фельчар’ (КТС, БРС). Да ветэрынар і фельчар (гл.). Запазычана з рус. ветфельшер.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ваенфе́льчар м. (вае́нны фе́льчар) военфе́льдшер (вое́нный фе́льдшер)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ветфе́льчар м. (ветэрына́рны фе́льчар) ветфе́льдшер (ветерина́рный фе́льдшер)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ветфе́льчар, ‑а, м.

Ветэрынарны фельчар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лекпо́м, ‑а, м.

Лекарскі памочнік; фельчар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)