фе́я

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. фе́я фе́і
Р. фе́і фе́й
Д. фе́і фе́ям
В. фе́ю фе́й
Т. фе́яй
фе́яю		 фе́ямі
М. фе́і фе́ях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фе́я, -і, мн. -і, фей, ж.

У заходнееўрапейскай міфалогіі: істота жаночага полу, здольная рабіць цуды; чараўніца.

Добрая ф.

Злая ф.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)