фа́тум

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. фа́тум
Р. фа́туму
Д. фа́туму
В. фа́тум
Т. фа́тумам
М. фа́туме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фа́тум фа́тум, -му м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фа́тум, -му м., книжн. фа́тум

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фа́тум, ‑у, м.

Кніжн. Няўхільны, немінучы лёс; наканаванне лёсу.

[Лац. fatum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)