фаталі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які верыць у непазбежнасць лёсу.

|| ж. фаталі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фаталі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фаталі́ст фаталі́сты
Р. фаталі́ста фаталі́стаў
Д. фаталі́сту фаталі́стам
В. фаталі́ста фаталі́стаў
Т. фаталі́стам фаталі́стамі
М. фаталі́сце фаталі́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фаталі́ст м. фатали́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фаталі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Кніжн. Чалавек, які верыць у непазбежнасць лёсу. Баракаў успомніў бочкі з порахам у скляпеннях і здрыгануўся. — Жыццё вам, спадзяюся, не абрыдла? [Князь:] — Я фаталіст. Трапіць дык трапіць. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фатали́ст фаталі́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фаталі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Кніжн. Жан. да фаталіст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)