фатава́ты, -ая, -ае (разм.).

Схільны да фатаўства.

|| наз. фатава́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фатава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. фатава́ты фатава́тая фатава́тае фатава́тыя
Р. фатава́тага фатава́тай
фатава́тае		 фатава́тага фатава́тых
Д. фатава́таму фатава́тай фатава́таму фатава́тым
В. фатава́ты (неадуш.)
фатава́тага (адуш.)		 фатава́тую фатава́тае фатава́тыя (неадуш.)
фатава́тых (адуш.)
Т. фатава́тым фатава́тай
фатава́таю		 фатава́тым фатава́тымі
М. фатава́тым фатава́тай фатава́тым фатава́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фатава́ты разг. фатова́тый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фатава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Схільны да фатаўства. // Які выражае фатаўство. Фатаваты выгляд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фатова́тый фатава́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)