фасфа́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
фасфа́тны |
фасфа́тная |
фасфа́тнае |
фасфа́тныя |
| Р. |
фасфа́тнага |
фасфа́тнай
фасфа́тнае |
фасфа́тнага |
фасфа́тных |
| Д. |
фасфа́тнаму |
фасфа́тнай |
фасфа́тнаму |
фасфа́тным |
| В. |
фасфа́тны (неадуш.)
фасфа́тнага (адуш.) |
фасфа́тную |
фасфа́тнае |
фасфа́тныя (неадуш.)
фасфа́тных (адуш.) |
| Т. |
фасфа́тным |
фасфа́тнай
фасфа́тнаю |
фасфа́тным |
фасфа́тнымі |
| М. |
фасфа́тным |
фасфа́тнай |
фасфа́тным |
фасфа́тных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
апаты́т, -у, М -ты́це, м.
Мінерал, з якога вырабляюць фасфатныя ўгнаенні.
|| прым. апаты́тавы, -ая, -ае.
Апатытавая руда.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
фасфа́тны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да фасфату; які мае ў сваім складзе фасфат. Фасфатныя ўгнаенні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)