фасфа́тавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. фасфа́тавы фасфа́тавая фасфа́тавае фасфа́тавыя
Р. фасфа́тавага фасфа́тавай
фасфа́тавае		 фасфа́тавага фасфа́тавых
Д. фасфа́таваму фасфа́тавай фасфа́таваму фасфа́тавым
В. фасфа́тавы (неадуш.)
фасфа́тавага (адуш.)		 фасфа́тавую фасфа́тавае фасфа́тавыя (неадуш.)
фасфа́тавых (адуш.)
Т. фасфа́тавым фасфа́тавай
фасфа́таваю		 фасфа́тавым фасфа́тавымі
М. фасфа́тавым фасфа́тавай фасфа́тавым фасфа́тавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фасфа́тавы фосфа́товый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фасфа́тавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Тое, што і фасфатны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фасфа́т, -у, М -фа́це, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Соль фосфарнай кіслаты, якая выкарыстоўваецца як угнаенне, а таксама ў тэхніцы і медыцыне.

|| прым. фасфа́тавы, -ая, -ае і фасфа́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фосфа́тный фасфа́тавы, фасфа́тны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)