фасо́ўшчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. фасо́ўшчыца фасо́ўшчыцы
Р. фасо́ўшчыцы фасо́ўшчыц
Д. фасо́ўшчыцы фасо́ўшчыцам
В. фасо́ўшчыцу фасо́ўшчыц
Т. фасо́ўшчыцай
фасо́ўшчыцаю		 фасо́ўшчыцамі
М. фасо́ўшчыцы фасо́ўшчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фасо́ўшчыца ж. фасо́вщица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фасо́ўшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да фасоўшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фасо́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, які займаецца фасоўкай.

Ф. тавараў.

Аптэчны ф.

|| ж. фасо́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фасо́вщица фасо́ўшчыца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)