фасо́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, які займаецца фасоўкай.

Ф. тавараў.

Аптэчны ф.

|| ж. фасо́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фасо́ўшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фасо́ўшчык фасо́ўшчыкі
Р. фасо́ўшчыка фасо́ўшчыкаў
Д. фасо́ўшчыку фасо́ўшчыкам
В. фасо́ўшчыка фасо́ўшчыкаў
Т. фасо́ўшчыкам фасо́ўшчыкамі
М. фасо́ўшчыку фасо́ўшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фасо́ўшчык м. фасо́вщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фасо́ўшчык, ‑а, м.

Рабочы, заняты фасоўкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фасо́вщик фасо́ўшчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фасо́ўшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да фасоўшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)