фарцо́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Той, хто займаецца спекуляцыяй рэчамі, звычайна перакупленымі ў чужаземцаў.

|| ж. фарцо́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. фарцо́ўшчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фарцо́ўшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фарцо́ўшчык фарцо́ўшчыкі
Р. фарцо́ўшчыка фарцо́ўшчыкаў
Д. фарцо́ўшчыку фарцо́ўшчыкам
В. фарцо́ўшчыка фарцо́ўшчыкаў
Т. фарцо́ўшчыкам фарцо́ўшчыкамі
М. фарцо́ўшчыку фарцо́ўшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фарцо́ўшчык м., разг. фарцо́вщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фарцо́ўшчык, ‑а, м.

Разм. Той, хто займаецца фарцоўкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарцо́вщик фарцо́ўшчык, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фарцо́ўшчыца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да фарцоўшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)