фармуля́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фармуля́р фармуля́ры
Р. фармуля́ра фармуля́раў
Д. фармуля́ру фармуля́рам
В. фармуля́р фармуля́ры
Т. фармуля́рам фармуля́рамі
М. фармуля́ры фармуля́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фармуля́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У дарэвалюцыйнай Расіі: паслужны спіс, куды заносіліся звесткі аб праходжанні службы чыноўнікамі.

2. Ліст, кніга або бланк, куды заносяцца асноўныя звесткі пра стан і эксплуатацыю механізма, збудавання (спец.).

Ф. машыны.

3. Бібліятэчная ўліковая картка.

|| прым. фармуля́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фармуля́р м., в разн. знач. формуля́р;

ф. машы́ны — формуля́р маши́ны;

бібліятэ́чны ф. — библиоте́чный формуля́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фармуля́р, ‑а, м.

1. У дарэвалюцыйнай Расіі — паслужны спіс, куды заносіліся звесткі аб праходжанні службы чыноўнікам.

2. Спец. Асобная кніга або бланк, куды адносяцца асноўныя звесткі аб стане, эксплуатацыі, рамонце і пад. якога‑н. механізма, збудавання. Фармуляр машыны.

3. Бібліятэчная картка, у якой адзначаюцца звесткі аб кнізе і аб карыстанні ёю чытачом.

[Ням. Formular ад лац. formula — форма.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

формуля́р в разн. знач. фармуля́р, -ра м.;

формуля́р о слу́жбе уст. фармуля́р аб слу́жбе;

формуля́р самолёта фармуля́р самалёта;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)