фармо́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, спецыяліст па фармоўцы.

|| ж. фармо́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фармо́ўшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фармо́ўшчык фармо́ўшчыкі
Р. фармо́ўшчыка фармо́ўшчыкаў
Д. фармо́ўшчыку фармо́ўшчыкам
В. фармо́ўшчыка фармо́ўшчыкаў
Т. фармо́ўшчыкам фармо́ўшчыкамі
М. фармо́ўшчыку фармо́ўшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фармо́ўшчык м. формо́вщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фармо́ўшчык, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па фармоўцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

формо́вщик фармо́ўшчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фармо́ўшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да фармоўшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Стры́хар ‘той, хто фармуе цэглу’ (Скарбы), стрыха́р ‘цырульнік’ (Сцяшк.). З польск. strycharz ‘фармоўшчык цэглы’, што з ням. Streicher ад streichen ‘раўняць, гладзіць, прыгладжваць (у тым ліку валасы і інш.)’, фанетычна змененае пад уплывам польск. strych < ням. Strich ‘лінія’, параўн. страха́р, гл. (Карскі, Белорусы, 157).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)