фарбава́льнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фарбава́льнік фарбава́льнікі
Р. фарбава́льніку фарбава́льнікаў
Д. фарбава́льніку фарбава́льнікам
В. фарбава́льнік фарбава́льнікі
Т. фарбава́льнікам фарбава́льнікамі
М. фарбава́льніку фарбава́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фарбава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Рэчыва, якое выкарыстоўваецца для фарбавання.

Натуральныя фарбавальнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фарбава́льнік, ‑а, м.

Рэчыва, якое выкарыстоўваецца для фарбавання. Арганічныя фарбавальнікі. Штучныя фарбавальнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сярні́сты хим. серни́стый;

~тыя фарбава́льнікі — серни́стые краси́тели

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

катио́нный катыённы;

катио́нные краси́тели катыённыя фарбава́льнікі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ализари́новый алізары́навы;

ализари́новые краси́тели алізары́навыя фарбава́льнікі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нафто́лавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны і да нафтолу, утрымлівае ў сабе нафтол. Нафтолавыя фарбавальнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тані́навы, ‑ая, ‑ае.

У якім знаходзіцца танін. Танінавыя фарбавальнікі. Танінавая мазь. // Які ажыццяўляецца пры дапамозе таніну. Танінавая пратрава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сярні́сты, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае ў сабе серу; з серай. Сярністыя фарбавальнікі.

2. Які мае ў сваім хімічным саставе серу з пэўнай колькасцю кіслароду. Сярністы газ. Сярністы ангідрыд. Сярністае жалеза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінтэзава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

1. Зрабіць (рабіць) сінтэз (у 1 знач.); злучыць (злучаць), абагульніць (абагульняць). Як ні адзін з сучаснікаў, Купала сінтэзаваў набыткі літаратуры мінулага стагоддзя. Ярош.

2. Атрымаць (атрымліваць), утварыць (утвараць) шляхам сінтэзу (у 2 знач.). Сінтэзаваць фарбавальнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)