фанфары́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Трубач, які іграе на фанфары.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фанфары́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фанфары́ст фанфары́сты
Р. фанфары́ста фанфары́стаў
Д. фанфары́сту фанфары́стам
В. фанфары́ста фанфары́стаў
Т. фанфары́стам фанфары́стамі
М. фанфары́сце фанфары́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фанфары́ст м., муз. фанфари́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фанфары́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Трубач, які выконвае фанфару (у 2 знач.). Восем фанфарыстаў, усе аднолькавыя, як браты-блізнюкі, стаяць шарэнгай з узнятымі трубамі... Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фанфари́ст муз. фанфары́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трубач, сурмач, гарніст, фанфарыст

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)