фанаско́п

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фанаско́п фанаско́пы
Р. фанаско́па фанаско́паў
Д. фанаско́пу фанаско́пам
В. фанаско́п фанаско́пы
Т. фанаско́пам фанаско́памі
М. фанаско́пе фанаско́пах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фанаско́п м., спец. фоноско́п

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фанаско́п, ‑а, м.

Спец. Апарат для вывучэння гукавых асаблівасцей маўлення і спосабаў утварэння гукаў пры дапамозе галасавога апарата.

[Ад грэч. phōnē — гук і skopeō — гляджу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фоноско́п мед., лингв. фанаско́п, -па м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фана... (гл. фона...).

Першая састаўная частка складаных слоў, ужыв. замест «фона...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: фанаграма, фанаграфія, фанаскоп, фанатэка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)