фальцо́вачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
фальцо́вачны |
фальцо́вачная |
фальцо́вачнае |
фальцо́вачныя |
| Р. |
фальцо́вачнага |
фальцо́вачнай
фальцо́вачнае |
фальцо́вачнага |
фальцо́вачных |
| Д. |
фальцо́вачнаму |
фальцо́вачнай |
фальцо́вачнаму |
фальцо́вачным |
| В. |
фальцо́вачны (неадуш.)
фальцо́вачнага (адуш.) |
фальцо́вачную |
фальцо́вачнае |
фальцо́вачныя (неадуш.)
фальцо́вачных (адуш.) |
| Т. |
фальцо́вачным |
фальцо́вачнай
фальцо́вачнаю |
фальцо́вачным |
фальцо́вачнымі |
| М. |
фальцо́вачным |
фальцо́вачнай |
фальцо́вачным |
фальцо́вачных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
фальцо́вачны спец. фальцо́вочный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фальцо́вачны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Прызначаны для фальцавання, фальцоўкі. Фальцовачная машына.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фальцава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны; незак., што (спец.).
1. Згінаць аддрукаваны аркуш пэўным чынам.
Ф. кнігу.
2. Згінаючы і заціскаючы канцы, злучаць (пра металічныя лісты).
|| зак. сфальцава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны.
|| наз. фальцава́нне, -я, н. і фальцо́ўка, -і, ДМ -о́ўцы, ж.
|| прым. фальцо́вачны, -ая, -ае і фальцава́льны, -ая, -ае.
Фальцовачнае шво.
Фальцавальны цэх.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
фальцо́вочный фальцо́вачны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)