фалрэ́п
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
фалрэ́п |
фалрэ́пы |
| Р. |
фалрэ́па |
фалрэ́паў |
| Д. |
фалрэ́пу |
фалрэ́пам |
| В. |
фалрэ́п |
фалрэ́пы |
| Т. |
фалрэ́пам |
фалрэ́памі |
| М. |
фалрэ́пе |
фалрэ́пах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фалрэ́п, ‑а, м.
Спец. Засцерагальны трос, які замяняе парэнчы пры ўваходных трапах на суднах.
[Гал. valreep.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фалре́п мор. фалрэ́п, -па м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)