фалангі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фалангі́ст фалангі́сты
Р. фалангі́ста фалангі́стаў
Д. фалангі́сту фалангі́стам
В. фалангі́ста фалангі́стаў
Т. фалангі́стам фалангі́стамі
М. фалангі́сце фалангі́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фалангі́ст м., в разн. знач. фаланги́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фалангі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Воін фалангі ​1 (у 1 знач.).

2. Член фалангі ​1 (у 3 знач.). Ніхто не ведаў, што Вежа патаемна выпісваў усе тыя кнігі, якія чытаў унук у Пецярбургу. Маладых дражнілі фалангістамі — дзед чытаў Фур’е. Караткевіч.

3. Член фалангі ​1 (у 4 знач.). Ва ўсім свеце быў непакой: з Іспаніі ішлі весткі, што фалангісты перамагаюць рэспубліканцаў. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фаланги́ст воен., ист., полит. и пр. фалангі́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)