факто́граф
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
факто́граф |
факто́графы |
| Р. |
факто́графа |
факто́графаў |
| Д. |
факто́графу |
факто́графам |
| В. |
факто́графа |
факто́графаў |
| Т. |
факто́графам |
факто́графамі |
| М. |
факто́графе |
факто́графах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
факто́граф книжн. факто́граф, -фа м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
факто́граф, ‑а, м.
Той, хто апісвае факты, не аналізуючы іх. Нават пры апісанні рэальнага выпадку пісьменнікі не застаюцца простымі фактографамі. Пшыркоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)