уя́ўнены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
уя́ўнены |
уя́ўненая |
уя́ўненае |
уя́ўненыя |
| Р. |
уя́ўненага |
уя́ўненай уя́ўненае |
уя́ўненага |
уя́ўненых |
| Д. |
уя́ўненаму |
уя́ўненай |
уя́ўненаму |
уя́ўненым |
| В. |
уя́ўнены (неадуш.) уя́ўненага (адуш.) |
уя́ўненую |
уя́ўненае |
уя́ўненыя (неадуш.) уя́ўненых (адуш.) |
| Т. |
уя́ўненым |
уя́ўненай уя́ўненаю |
уя́ўненым |
уя́ўненымі |
| М. |
уя́ўненым |
уя́ўненай |
уя́ўненым |
уя́ўненых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
уя́ўнены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
уя́ўнены |
уя́ўненая |
уя́ўненае |
уя́ўненыя |
| Р. |
уя́ўненага |
уя́ўненай уя́ўненае |
уя́ўненага |
уя́ўненых |
| Д. |
уя́ўненаму |
уя́ўненай |
уя́ўненаму |
уя́ўненым |
| В. |
уя́ўнены (неадуш.) уя́ўненага (адуш.) |
уя́ўненую |
уя́ўненае |
уя́ўненыя (неадуш.) уя́ўненых (адуш.) |
| Т. |
уя́ўненым |
уя́ўненай уя́ўненаю |
уя́ўненым |
уя́ўненымі |
| М. |
уя́ўненым |
уя́ўненай |
уя́ўненым |
уя́ўненых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)