уюно́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
уюно́вы |
уюно́вая |
уюно́вае |
уюно́выя |
| Р. |
уюно́вага |
уюно́вай
уюно́вае |
уюно́вага |
уюно́вых |
| Д. |
уюно́ваму |
уюно́вай |
уюно́ваму |
уюно́вым |
| В. |
уюно́вы
уюно́вага |
уюно́вую |
уюно́вае |
уюно́выя |
| Т. |
уюно́вым |
уюно́вай
уюно́ваю |
уюно́вым |
уюно́вымі |
| М. |
уюно́вым |
уюно́вай |
уюно́вым |
уюно́вых |
Крыніцы:
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ую́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.
1. Невялікая вельмі рухавая рыба з падоўжаным чэрвепадобным целам і дробнай луской.
2. перан. Пра рухавага, жвавага чалавека, звярка або пра праныру, лаўкача.
Віцца ўюном.
Гэты ў. заўсёды выкруціцца.
|| прым. уюно́вы, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)