Ушэ́сце

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ушэ́сце
Р. Ушэ́сця
Д. Ушэ́сцю
В. Ушэ́сце
Т. Ушэ́сцем
М. Ушэ́сці

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Ушэ́сце ср., церк. Вознесе́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ушэ́сце, ‑я, н.

Адно з царкоўных хрысціянскіх свят. Да самага, бадай, ушэсця тут [за вёскай] стаіць вясновая вада, і сюды ў гэтую пару не сунешся ні з сякераю, ні з касою. Дзятлаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узнясе́нне ср.

1. (действие) вознесе́ние;

2. церк., см. Ушэ́сце

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вознесе́ние

1. (действие) узнясе́нне, -ння ср.;

2. церк. (свята) Ушэ́сце, -ця ср.; узнясе́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)