ушчу́нуць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ушчу́ну |
ушчу́нем |
| 2-я ас. |
ушчу́неш |
ушчу́неце |
| 3-я ас. |
ушчу́не |
ушчу́нуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
ушчу́нуў |
ушчу́нулі |
| ж. |
ушчу́нула |
| н. |
ушчу́нула |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
ушчу́нь |
ушчу́ньце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
ушчу́нуўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ушчу́нуць сов., см. ушчу́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ушчу́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не.
Зак. да ушчуваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ушчува́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго.
Дакараць, папракаць за што-н.
У. за правіннасць.
|| зак. ушчу́ць, -у́ю, -у́еш, -у́е і ушчу́нуць, -ну, -неш, -не; ушчу́нь.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)