ушту́рхваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ушту́рхваю ушту́рхваем
2-я ас. ушту́рхваеш ушту́рхваеце
3-я ас. ушту́рхвае ушту́рхваюць
Прошлы час
м. ушту́рхваў ушту́рхвалі
ж. ушту́рхвала
н. ушту́рхвала
Загадны лад
2-я ас. ушту́рхвай ушту́рхвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ушту́рхваючы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ушту́рхваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да уштурхнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уштурхну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., каго-што ў што.

Штурхнуўшы, прымусіць увайсці, штуршком упіхнуць куды-н.

У. падсвінка ў катух.

|| незак. ушту́рхваць, -аю, -аеш, -ае і уштурхо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ушту́рхванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. уштурхваць — уштурхнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ушту́рхвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да уштурхнуцца.

2. Зал. да уштурхваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)