ушпі́лены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ушпі́лены |
ушпі́леная |
ушпі́ленае |
ушпі́леныя |
| Р. |
ушпі́ленага |
ушпі́ленай ушпі́ленае |
ушпі́ленага |
ушпі́леных |
| Д. |
ушпі́ленаму |
ушпі́ленай |
ушпі́ленаму |
ушпі́леным |
| В. |
ушпі́лены (неадуш.) ушпі́ленага (адуш.) |
ушпі́леную |
ушпі́ленае |
ушпі́леныя (неадуш.) ушпі́леных (адуш.) |
| Т. |
ушпі́леным |
ушпі́ленай ушпі́ленаю |
ушпі́леным |
ушпі́ленымі |
| М. |
ушпі́леным |
ушпі́ленай |
ушпі́леным |
ушпі́леных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ушпі́лены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ушпі́лены |
ушпі́леная |
ушпі́ленае |
ушпі́леныя |
| Р. |
ушпі́ленага |
ушпі́ленай ушпі́ленае |
ушпі́ленага |
ушпі́леных |
| Д. |
ушпі́ленаму |
ушпі́ленай |
ушпі́ленаму |
ушпі́леным |
| В. |
ушпі́лены (неадуш.) ушпі́ленага (адуш.) |
ушпі́леную |
ушпі́ленае |
ушпі́леныя (неадуш.) ушпі́леных (адуш.) |
| Т. |
ушпі́леным |
ушпі́ленай ушпі́ленаю |
ушпі́леным |
ушпі́ленымі |
| М. |
ушпі́леным |
ушпі́ленай |
ушпі́леным |
ушпі́леных |
Кароткая форма: ушпі́лена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ушпі́лены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад ушпіліць (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)