учэ́рчванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. учэ́рчванне
Р. учэ́рчвання
Д. учэ́рчванню
В. учэ́рчванне
Т. учэ́рчваннем
М. учэ́рчванні

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

учэ́рчванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. учэрчваць — учарціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вче́рчивание учэ́рчванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)