Verbum

анлайнавы слоўнік

учашчэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

учашчэ́нне ср. учаще́ние; см. учашча́ць ¹

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

учашчэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. учашчаць (у 1 знач.) — учасціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

учасці́ць, -ашчу́, -асці́ш, -асці́ць; -асці́м, -асціце́, -асця́ць; -а́шчаны; зак., што.

Зрабіць больш частым.

У. абарачальнасць аўтобусаў.

У. рытм руху.

|| незак. учашча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. учашчэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

учасці́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -і́цца; зак.

Стаць больш частым (у 3 і 4 знач.).

Учасціліся раннія замаразкі.

Рытм сэрца ўчасціўся.

|| незак. учашча́цца, -а́ецца.

|| наз. учашчэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

учаще́ние учашчэ́нне, -ння ср., пачашчэ́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)