учаса́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. учашу́ учэ́шам
2-я ас. учэ́шаш учэ́шаце
3-я ас. учэ́ша учэ́шуць
Прошлы час
м. учаса́ў учаса́лі
ж. учаса́ла
н. учаса́ла
Загадны лад
2-я ас. учашы́ учашы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час учаса́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

учаса́ць сов., плотн. утеса́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

учаса́ць ​1, учашу, учэшаш, учэша; зак., што.

Абчасаць нейкую частку лёну, шэрсці, воўны і пад.

учаса́ць ​2, учашу, учэшаш, учэша; зак., што. (пераважна з адмоўем «не»).

Убавіць часаннем таўшчыню чаго‑н. Бервяно цвёрдае — не ўчасаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утеса́ть сов. учаса́ць, падчаса́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

учэ́сваць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да учасаць ​1.

учэ́сваць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да учасаць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

учаса́ны плотн. утёсанный; см. учаса́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)