уціха́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. уціха́нне
Р. уціха́ння
Д. уціха́нню
В. уціха́нне
Т. уціха́ннем
М. уціха́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уціха́нне ср., в разн. знач. утиха́ние; см. уціха́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уціха́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. уціхаць — уціхнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утиха́ние уціха́нне, -ння ср., сціха́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)