уціра́ць гл. уцерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уціра́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. уціра́ю уціра́ем
2-я ас. уціра́еш уціра́еце
3-я ас. уціра́е уціра́юць
Прошлы час
м. уціра́ў уціра́лі
ж. уціра́ла
н. уціра́ла
Загадны лад
2-я ас. уціра́й уціра́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час уціра́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уціра́ць несов.

1. втира́ть;

2. утира́ть, вытира́ть;

1, 2 см. уце́рці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уціра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да уцерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уце́рці, утру́, утро́ш, утро́; утро́м, утраце́, утру́ць; уцёр, уце́рла; утры́; уцёрты; зак.

1. што ў што. Націраючы, прымусіць увабрацца.

У. мазь.

2. каго-што. Выцерці, абцерці.

У. слёзы.

У. нос каму-н. (таксама перан.: аказацца наперадзе, паказаць яўную перавагу ў чым-н.).

|| незак. уціра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. уціра́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

втира́ть несов. уціра́ць; см. втере́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уціра́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. уціраць — уцерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уціра́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да уцерціся.

2. Зал. да уціраць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утира́ть несов. уціра́ць, выціра́ць, абціра́ць; см. утере́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уціра́нне ср.

1. втира́ние;

2. утира́ние, вытира́ние;

1, 2 см. уціра́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)