уціна́ць гл. уцяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уціна́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. уціна́ю уціна́ем
2-я ас. уціна́еш уціна́еце
3-я ас. уціна́е уціна́юць
Прошлы час
м. уціна́ў уціна́лі
ж. уціна́ла
н. уціна́ла
Загадны лад
2-я ас. уціна́й уціна́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час уціна́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уціна́ць несов., разг. (отрубив, укорачивать) усека́ть, обруба́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уціна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да уцяць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уця́ць, утну́, утне́ш, утне́; утнём, утняце́, утну́ць; уця́ў, уцяла́, -ло́; утні́; уця́ты; зак., што (разм.).

1. Адсякаючы, адразаючы, укараціць.

У. канец вяроўкі.

2. у што. Уцягнуць, увабраць унутр (галаву, шыю).

У. галаву ў плечы.

|| незак. уціна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. уціна́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уціна́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. уцінаць — уцяць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уціна́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да уцінаць (гл. уцяць ​2 у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уціна́цца несов., страд. усека́ться, обруба́ться; см. уціна́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уціна́нне ср., разг. усече́ние, обру́бка ж.; см. уціна́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обруба́ть​I несов.

1. абсяка́ць; (сучья — ещё) абцярэ́бліваць, ацярэ́бліваць;

2. (отрубать, укорачивать) адсяка́ць, адціна́ць, уціна́ць; см. обруби́ть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)