Verbum

анлайнавы слоўнік

уціна́нне гл. уцяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уціна́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уціна́нне ср., разг. усече́ние, обру́бка ж.; см. уціна́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уціна́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. уцінаць — уцяць ².

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уця́ць, утну́, утне́ш, утне́; утнём, утняце́, утну́ць; уця́ў, уцяла́, -ло́; утні́; уця́ты; зак., што (разм.).

1. Адсякаючы, адразаючы, укараціць.

У. канец вяроўкі.

2. у што. Уцягнуць, увабраць унутр (галаву, шыю).

У. галаву ў плечы.

|| незак. уціна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. уціна́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обруба́ние

1. абсяка́нне, -ння ср.; (сучьев — ещё) абцярэ́бліванне, -ння ср., ацярэ́бліванне, -ння ср.;

2. адсяка́нне, -ння ср., адціна́нне, -ння ср., уціна́нне, -ння ср.; см. обруба́ть^I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обру́бка^I ж.

1. абсяка́нне, -ння ср.; абцярэ́бліванне, -ння ср., ацярэ́бліванне, -ння ср.;

2. адсяка́нне, -ння ср., абціна́нне, -ння ср., уціна́нне, -ння ср.; см. обруба́ть^I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)