уцё́клы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
уцё́клы |
уцё́клая |
уцё́клае |
уцё́клыя |
| Р. |
уцё́клага |
уцё́клай
уцё́клае |
уцё́клага |
уцё́клых |
| Д. |
уцё́кламу |
уцё́клай |
уцё́кламу |
уцё́клым |
| В. |
уцё́клы (неадуш.)
уцё́клага (адуш.) |
уцё́клую |
уцё́клае |
уцё́клыя (неадуш.)
уцё́клых (адуш.) |
| Т. |
уцё́клым |
уцё́клай
уцё́клаю |
уцё́клым |
уцё́клымі |
| М. |
уцё́клым |
уцё́клай |
уцё́клым |
уцё́клых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
уцёклы обл. бе́глый, бежа́вший
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уцёклы, ‑ая, ‑ае.
Абл. Які ўцёк, збег адкуль‑н., беглы. [Выхвалінскі:] «... У чацвер прыйдзе да вас жанчына, хустка на галаве белая, за спінаю кайстра, завуць яе Насця, а прозвішча Бойка і будзе яна быццам пытацца пра ўцёклую карову»... Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бе́глый
1. (убежавший) уцёклы, збе́глы;
2. (быстрый) бе́глы;
бе́глое чте́ние бе́глае чыта́нне;
бе́глые гла́сные грам. бе́глыя гало́сныя;
бе́глый ого́нь воен. бе́глы аго́нь;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)