уцэ́нка гл. уцаніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уцэ́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. уцэ́нка уцэ́нкі
Р. уцэ́нкі уцэ́нак
Д. уцэ́нцы уцэ́нкам
В. уцэ́нку уцэ́нкі
Т. уцэ́нкай
уцэ́нкаю		 уцэ́нкамі
М. уцэ́нцы уцэ́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

уцэ́нка ж., торг., в разн. знач. уце́нка;

у. тава́раў — уце́нка това́ров;

у. склада́е 5% — уце́нка составля́ет 5%

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уцэ́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак.; ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. уцэньваць — уцаніць.

2. Розніца паміж першапачатковай і зніжанай цаной. Сума ўцэнкі складае 5 %.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уцані́ць, уцаню́, уцо́ніш, уцо́ніць; уцо́нены; зак., што.

Знізіць цану на што-н.

У. тавар.

|| незак. уцэ́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. уцэ́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

|| прым. уцэ́начны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уце́нка в разн. знач. уцэ́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)