уцвялі́ць гл. цвяліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уцвялі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. уцвялю́ уцве́лім
2-я ас. уцве́ліш уцве́ліце
3-я ас. уцве́ліць уцве́ляць
Прошлы час
м. уцвялі́ў уцвялі́лі
ж. уцвялі́ла
н. уцвялі́ла
Загадны лад
2-я ас. уцвялі́ уцвялі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час уцвялі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уцвялі́ць сов.

1. (дразня, рассердить) раздразни́ть;

у. саба́ку — раздразни́ть соба́ку;

2. прям., перен. разбереди́ть;

у. ра́ну — разбереди́ть ра́ну;

у. успамі́ны — разбереди́ть воспомина́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уцвялі́ць, уцвялю, уцвеліш, уцвеліць; зак., каго-што.

Давесці да раздражнення, узлаваць. Уцвяліць сабаку. // перан. Выклікаць у кім‑н. трывогу; растрывожыць. Уцвяліць душу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цвялі́ць, цвялю́, цве́ліш, цве́ліць; незак., каго-што.

1. Дражніць, раздражняць.

Ц. сабаку.

2. перан. Верадзіць, трывожыць.

Ц. успаміны.

Ц. душу.

|| зак. уцвялі́ць, -вялю́, -ве́ліш, -ве́ліць; -ве́лены (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)