ухмыля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца; незак. (разм.).

Тое, што і усміхацца.

|| зак. ухмыльну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ухмыля́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ухмыля́юся ухмыля́емся
2-я ас. ухмыля́ешся ухмыля́ецеся
3-я ас. ухмыля́ецца ухмыля́юцца
Прошлы час
м. ухмыля́ўся ухмыля́ліся
ж. ухмыля́лася
н. ухмыля́лася
Загадны лад
2-я ас. ухмыля́йся ухмыля́йцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час ухмыля́ючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ухмыля́цца несов.

1. (о лошади) прижима́ть у́ши;

2. разг. ухмыля́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ухмыля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца.

Незак. да ухмыліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ухмыля́ться несов., разг. ухмыля́цца, усміха́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ухмылі́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. ухмы́ліцца ухмы́ляцца
Прошлы час
м. ухмылі́ўся ухмылі́ліся
ж. ухмылі́лася
н. ухмылі́лася

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ухмы́ліцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ухмы́люся ухмы́лімся
2-я ас. ухмы́лішся ухмы́ліцеся
3-я ас. ухмы́ліцца ухмы́ляцца
Прошлы час
м. ухмы́ліўся ухмы́ліліся
ж. ухмы́лілася
н. ухмы́лілася
Загадны лад
2-я ас. ухмы́лься ухмы́льцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час ухмы́ліўшыся

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ска́ліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; незак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Агаляцца, адкрывацца (пра зубы).

2. Разм. Смяяцца, ухмыляцца. Быў момант, калі калыхнулася і адплыло крэсла і.. [Галіна Адамаўна] ўбачыла ажно тры Тамары, якія зларадна скаліліся. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лы́зіцца (асудж.) ’усміхацца, ухмыляцца’ (Нар. Гом.), ст.-чэш. lyziti sě ’ўсміхацца, смяяцца’, ulyzati sě, ulyznúti sě ’тс’. Да асноў luzg‑/lyzg‑/lusk‑/lysk‑/lusp‑ (гл. Куркіна, Этимология–72, 68–73).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лы́біцца ’ухмыляцца’ (мін., Сл. ПЗБ), ’усміхацца’ (шчуч., Нар. лекс.). Відавочна, запазычанне з рус. лы́биться, якое Трубачоў звязвае роднаснымі лоб, ст.-рус. лъбъ ’лоб’, наўг. лы́бонь ’верхняя частка галавы жывёлы’, дзе назіраецца падаўжэнне вакалізму ъ > ы (гл. Фасмер, 2, 539).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)