ухва́лены

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ухва́лены ухва́леная ухва́ленае ухва́леныя
Р. ухва́ленага ухва́ленай
ухва́ленае
ухва́ленага ухва́леных
Д. ухва́ленаму ухва́ленай ухва́ленаму ухва́леным
В. ухва́лены (неадуш.)
ухва́ленага (адуш.)
ухва́леную ухва́ленае ухва́леныя (неадуш.)
ухва́леных (адуш.)
Т. ухва́леным ухва́ленай
ухва́ленаю
ухва́леным ухва́ленымі
М. ухва́леным ухва́ленай ухва́леным ухва́леных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ухва́лены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ухва́лены ухва́леная ухва́ленае ухва́леныя
Р. ухва́ленага ухва́ленай
ухва́ленае
ухва́ленага ухва́леных
Д. ухва́ленаму ухва́ленай ухва́ленаму ухва́леным
В. ухва́лены (неадуш.)
ухва́ленага (адуш.)
ухва́леную ухва́ленае ухва́леныя (неадуш.)
ухва́леных (адуш.)
Т. ухва́леным ухва́ленай
ухва́ленаю
ухва́леным ухва́ленымі
М. ухва́леным ухва́ленай ухва́леным ухва́леных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ухва́лены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ухва́лены ухва́леная ухва́ленае ухва́леныя
Р. ухва́ленага ухва́ленай
ухва́ленае
ухва́ленага ухва́леных
Д. ухва́ленаму ухва́ленай ухва́ленаму ухва́леным
В. ухва́лены (неадуш.)
ухва́ленага (адуш.)
ухва́леную ухва́ленае ухва́леныя (неадуш.)
ухва́леных (адуш.)
Т. ухва́леным ухва́ленай
ухва́ленаю
ухва́леным ухва́ленымі
М. ухва́леным ухва́ленай ухва́леным ухва́леных

Кароткая форма: ухва́лена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ухва́лены

1. одо́бренный;

2. утверждённый;

1, 2 см. ухвалі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ухва́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад ухваліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

одо́бренный адо́браны, ухва́лены;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поло́женный

1. прич. (от глаг. положи́ть) пакла́дзены;

2. прич. (решённый) уст. вы́рашаны; (постановленный) ухва́лены, пастано́ўлены;

3. прич. (назначенный) назна́чаны; да́дзены; см. положи́ть 4;

4. прил. (заранее назначенный) прызна́чаны, вы́значаны; (надлежащий) нале́жны;

поло́женное вре́мя прызна́чаны час;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)