у́хать несов.

1. разг. (издавать громкий звук) бу́хаць, грыме́ць; (громко кричать) ву́хкаць, во́хкаць;

вдалеке́ у́хал гром удалечыні́ бу́хаў (грыме́ў) гром;

2. (с шумом падать) прост. бу́хаць, го́паць; па́даць;

3. (класть в большом количестве) прост. бу́хаць, гаці́ць, пе́рці;

4. (пропадать) прост. ма́рна прапада́ць, гі́нуць;

5. (расходовать) прост. бу́хаць;

6. (ударять) прост. сту́каць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ву́хкаць несов. у́хать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ву́хаць ’крычаць «вух!»’ (КСП); параўн. укр. ухати ’крычаць ух!’, рус. ухать ’тс’. Дзеяслоў, вытворны ад выкл. вух, адносна словаўтварэння гл. Васілеўскі, Прадукт. тыпы, 60.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бу́хаць несов., разг.

1. (с шумом бросать, выплёскивать, ударять) бу́хать, у́хать;

2. (издавать сильный, глухой звук) бу́хать, гро́хать;

3. (большое количество, всё сразу) бу́хать, у́хать;

1-3 см. бу́хнуць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бабу́хаць несов., разг.

1. (с шумом бросать, плескать) бу́хать, у́хать;

2. (издавать звук; раздаваться — о звуке) бу́хать, ба́хать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

у́ханье

1. бу́ханне, -ння ср.; ву́хканне, -ння ср., во́хканне, -ння ср.;

2. сту́канне, -ння ср.; см. у́хать​ 1, 6;

3. (восклицание) ву́хканне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шуга́ць несов.

1. полыха́ть; (вспыхивая — ещё) пыла́ть, пламене́ть;

2. дуть (порывисто);

3. (вываливать, выливать) у́хать;

1-3 см. шугану́ць 1-3;

4. (крыльями) маха́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ву́харэц ’зух’ (Бяльк.). Няясна; параўн. рус. ухарь ’тс’, якое Фасмер (4, 178) лічыць вытворным ад выкл. ух, гл. вух, ух, хутчэй ад дзеяслова ухать, гл. вухаць; параўн. таксама бранск. ву́ха ’бойкі, вынаходлівы хлопец’ і мсцісл. уга́р ’разудалы’ (Юрч. Сін.). Магчыма, звязана з вухры́ць ’настаўляць, вучыць’ (гл.); параўн. наву́хрыць ’намуштраваць’, падву́хрыць ’падвучыць каго, падбіць’ (Бяльк.). Прымаючы пад увагу мсцісл. угар, можна дапусціць сувязь з польск. ogar, чэш. ohař, ц.-слав. огаръ ’ганчак’, далейшая гісторыя якога застаецца няяснай (магчыма, запазычанне з усходніх моў; гл. Фасмер, 3, 117; Махэк₂, 410 і інш.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)