утра́тны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
утра́тны |
утра́тная |
утра́тнае |
утра́тныя |
| Р. |
утра́тнага |
утра́тнай
утра́тнае |
утра́тнага |
утра́тных |
| Д. |
утра́тнаму |
утра́тнай |
утра́тнаму |
утра́тным |
| В. |
утра́тны (неадуш.) |
утра́тную |
утра́тнае |
утра́тныя (неадуш.) |
| Т. |
утра́тным |
утра́тнай
утра́тнаю |
утра́тным |
утра́тнымі |
| М. |
утра́тным |
утра́тнай |
утра́тным |
утра́тных |
Крыніцы:
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
утра́тны, ‑ая, ‑ае.
Стратны. — Багаты які кірмаш, — сказаў Алесь. — Багаты, — адказаў Кастусь. — Толькі ўтратны. Бацька казаў, што летась ледзь прадалі пятую частку ўсяго завезенага. Караткевіч. / у знач. наз. утра́тнае, ‑ага, н. Адзін з гасцей параіў быў праз суд спагнаць з Грамабойчыка ўтратнае. Крапіва. Ужо, каб вяселле раскідаць, трэ было ўтратнае вярнуць. Калюга.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)