утрае́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. утрае́нне
Р. утрае́ння
Д. утрае́нню
В. утрае́нне
Т. утрае́ннем
М. утрае́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

утрае́нне ср. утрое́ние; см. утро́іць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утрае́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. утроіць і стан паводле знач. дзеясл. утроіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утро́іцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -о́іцца; зак.

Павялічыцца ўтрая, патроіцца.

Намаганні ўтроіліся.

|| незак. утро́йвацца, -аецца; наз. утро́йванне, -я, н.

|| наз. утрае́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

утро́іць, -о́ю, -о́іш, -о́іць; -о́ены; зак., што.

Павялічыць утрая, патроіць.

У. сілы.

|| незак. утро́йваць, -аю, -аеш, -ае; наз. утро́йванне, -я, н.

|| наз. утрае́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

утрое́ние патрае́нне, -ння ср., утрае́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)