уто́чны гл. уток.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уто́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уто́чны уто́чная уто́чнае уто́чныя
Р. уто́чнага уто́чнай
уто́чнае		 уто́чнага уто́чных
Д. уто́чнаму уто́чнай уто́чнаму уто́чным
В. уто́чны (неадуш.)
уто́чнага (адуш.)		 уто́чную уто́чнае уто́чныя (неадуш.)
уто́чных (адуш.)
Т. уто́чным уто́чнай
уто́чнаю		 уто́чным уто́чнымі
М. уто́чным уто́чнай уто́чным уто́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уто́чны тех. уто́чный;

~ныя ні́ткі — уто́чные ни́ти

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уто́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да ўтку. Уточная пража.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уто́к, утку́, м. (спец.).

Папярочныя ніткі тканіны, якія пераплятаюцца з падоўжнымі (асновай).

|| прым. уто́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уто́чный текст. уто́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)