уто́нчаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уто́нчаны уто́нчаная уто́нчанае уто́нчаныя
Р. уто́нчанага уто́нчанай
уто́нчанае		 уто́нчанага уто́нчаных
Д. уто́нчанаму уто́нчанай уто́нчанаму уто́нчаным
В. уто́нчаны (неадуш.)
уто́нчанага (адуш.)		 уто́нчаную уто́нчанае уто́нчаныя (неадуш.)
уто́нчаных (адуш.)
Т. уто́нчаным уто́нчанай
уто́нчанаю		 уто́нчаным уто́нчанымі
М. уто́нчаным уто́нчанай уто́нчаным уто́нчаных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уто́нчаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уто́нчаны уто́нчаная уто́нчанае уто́нчаныя
Р. уто́нчанага уто́нчанай
уто́нчанае		 уто́нчанага уто́нчаных
Д. уто́нчанаму уто́нчанай уто́нчанаму уто́нчаным
В. уто́нчаны (неадуш.)
уто́нчанага (адуш.)		 уто́нчаную уто́нчанае уто́нчаныя (неадуш.)
уто́нчаных (адуш.)
Т. уто́нчаным уто́нчанай
уто́нчанаю		 уто́нчаным уто́нчанымі
М. уто́нчаным уто́нчанай уто́нчаным уто́нчаных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уто́нчаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уто́нчаны уто́нчаная уто́нчанае уто́нчаныя
Р. уто́нчанага уто́нчанай
уто́нчанае		 уто́нчанага уто́нчаных
Д. уто́нчанаму уто́нчанай уто́нчанаму уто́нчаным
В. уто́нчаны (неадуш.)
уто́нчанага (адуш.)		 уто́нчаную уто́нчанае уто́нчаныя (неадуш.)
уто́нчаных (адуш.)
Т. уто́нчаным уто́нчанай
уто́нчанаю		 уто́нчаным уто́нчанымі
М. уто́нчаным уто́нчанай уто́нчаным уто́нчаных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уто́нчаны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і вытанчаны (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)